شش(۹-)

بعد از ۲ روز که خیلی زیبا به بطالت گذرونده شد امروز عزمم رو جزم کردم که بشینم سفت و محکم بخونم... 

ساعت ۷ با کلی بدبختی و بیچارگی خودم رو کشوندم از تخت پایین... 

یعنی یه خود در گیری واقعی رو الان میتونین تجسم کنین... 

بعدم به زور قهوه و آب سرد این چشام باز شد... 

بعدم یک کمی با این جناب ساسی جان که این روزها رفیق شفیقی شدن واسمون همنوایی کردیم و بلاخره ساعت ۱۱  موفق شدیم بعد از این پروسه ی طولانی کتابا رو باز کنیم.... 

خوشحال خوشحال داشتم میخوندم و بعد از مدتها واقعا لذت می بردم که دیدم مادر گرام انگار دلشون تنگیده شده زنگ میزنن... 

حالا که چی؟؟؟ 

اینکه رئیس دانشکده فرمایش نمودن که تشریف بیاورن ببینیمشون تا بلکه بپسندیم و با طرحشون موافقت کنیم!!! 

هر چقدر من توضیح دادم که بابا بهش بگو ۴ سال منو دیدی بس نبود؟؟؟ 

یه مقدار اگه توجه کنی من ۸ روز دیگه کنکور دارم بدبختمااااا... 

من کلی کتاب رو دستمه خدا رو خوش نمیاد حالا که نشستم بخونم منو اغفال کنید!!! 

اما از بنده گفتن و از دیگران نشنیدن... 

مامان هم گفت میل خودته...اگه دوست داری بیا اگه نه هم که بزار واسه سال دیگه!!! 

منم دیدم گرچه علم و تحصیل مهمه اما پول هم مهمه دیگه... 

در نتیجه باز درس تشریف برد توی قوطی و من باید آماده شم برم خدمتشون تا زیارتم کنن ببینن به درد طرح میخورم یا نوچ  

کلاْ قسمت نیست دیگه چیکارش میشه کرد!!! 

پ.ن: چرا من ۴شنبه نمیتونم برم واسه اومدن خاتمیییییییییییییییییییییییییییییی... خیلی نامردیههههههه 

پ.ن۲:یعنی من میرسم این ۸-۹ روز کتابارو مرور کنم خیر سرم؟؟؟؟ 

پ.ن۳: به دوستم میگم وضعم خیلی بده... همه ی درسا نصفه نیمه مونده... دیگه هم ۹ روز بیشتر نیس...آخه مگه چیکار میشه کرد تو این زمان؟؟؟... خیلی قشنگ بهم خندید گفت: نیست وقتای دیگه از ۱۰۰ روز قبل میخوندی...خوب ما که همیشه همین طوریم... پس دیگه باید واست عادی باشه خودت میدونی ۹ روز یعنییییی خیلیییییی....بعد من الان دوباره اعتماد به نفس پیدا کردم...راست میگه خوب....۹ روز یعنیییی خیلییییییییییییییییییی