چیز زیادی نمیدونم این بزرگترین مشکل و مسئله ی این روزای منه
دیگه حوصله ای برای نوشتن ندارم....
و متاسفانه رغبتی برای اینجا اومدن....
باید رو راست باشم....حداقل با خودم....
روز و روزهای خیلی عالی و منحصر به فردی رو اینجا تجربه کردم
اما با رفتنش از زندگیم یه خلا خاص پیش اومده که نه کسی میتونه پرش کنه نه دلم اجازه میده کسی تلاشی کنه....
زندگیم رفته به حالت استند بای!!!
و به زور دارم سر خودم رو گرم میکنم تا اتفاقات جدید یک کمی منو به مسیر قبل برگردونه
اینجا رو حذف نمیکنم چون روزایی توش ثبت شده که قشنگ ترین احساسای دنیا رو داشتم
اما فعلا میرم....
شاید چند ماهه دیگه برگشتم....
شایدم زودتر
شایدم دیر تر
نمیدونم
اما وقتی برمیگردم که یه تغییر اساسی اتفاق افتاده باشه
حالا یا توی درونم یا در محیط....
شایدم زمان بعدی که میام دیگه اینجا نباشم!!!!
از امشب میرم توی واحد خالی خونه ساکن میشم
دلم میخواد از همه ی اطرافیانم دور شم....بدون اینکه بدونن دارن زجرم میدن با حرفاشون با سرزنشاشون و حتی دلسوزیاشون....
بدتر از همیشه هستم و میدونم برای خوب شدن فقط به زمان نیاز دارم....
باید این زمان رو به خودم بدم....
خدا هست و زندگی هنوز جریان داره
و من مطمئنم اون چیزی که خدا برام در نظر گرفته بهترین مسیره حتی اگر دارم به سخت ترین حالت میگذرونمش
میدونم که سختی ها و غم ها هستن که روح رو می سازن و هیچ چیزی قشنگ تر از این نیست که آدم روح عمیق تری نسبت به قبلش داشته باشه
امیدوارم بتونم اونقدر ظرفیت داشته باشم که با عشق به خواست خدا تن بدم
هر خوبی و بدی ازم دیدید حلال کنید
یادم نمیره که تنهایی هامو با شما قسمت کردم و چقدر آرومم کردید
یادم نمیره که تک تکتون برام دوست داشتنی و خاص بودید
همیشه توی قلبم و توی ذهنم میمونید
میام وبلاگاتون و همه رو دنبال میکنم....لازم باشه کامنت میزارم اما اگر چیزی ندیدید بدونید هنوز خرابم و نمیتونم حرف بزنم....
به خاطر هر لحظه ای که با هم گذروندیم از تک تکتون ممنونم
نمیرم که نیام
عمری باشه دوباره میام و بازم شاد می نویسم....
دوستتون دارم
فعلا
یا حق
خدا نگهدار