خوشم نمیاد عنوانشو بزارم!

سلام 

دلم میخواست حالا که بعد از این همه وقت میام و می نویسم کلی از اتفاقات جالب گاهی نا جالب بگم... 

اما جونم واستون بگه که دیگه حالی نمونده... 

کار مداوم خسته ام کرده 

هم روحی هم جسمی..هرچند هنوز ۱ ماه نشده که وضع اینجوریه اما کم آوردم... 

سرماخوردم شدید....یعنی اینقدر بد که به آنفولانزای خوکی و اینا میگه برو جلو بوق بزن... 

کلا در حال صحبت کردن با هفت جد و آبادمم این روزا... 

شبا هم که خسته و کوفته میام خونه همچین استقبال گرمی ازم میشه که هی توی دلم میگم کاش شب کاری هم داشتیم... 

من نمیدونم کی قراره نوبت من بشه که یکی هم منو درک کنه این وسط؟ 

احتمالا منم موجودی زنده هستماااااا.....اه... 

خلاصه اینکه دیروز وقتی سوال پرسیدن که اگر قرار باشه ۳ دقیقه ی دیگه بمیری هر چی دوس داری توی این ۳ دقیقه بگو، من با خوشحالی اینور و اون ور رو نگاه می کردم... 

پرسیدن دنبال چیزی میگردی؟....گفتم:آره میخوام به عزرائیل بگم من حرفی ندارم بیا منو زودتر ببر شاید اون ور از این ور بهتر باشه... 

به خدا دیگه اگه اینقد(دیدی؟) دلبستگی به دنیا واسم مونده باشه... 

هی میخوام وضع بهتر شه بدتر میشه  

حالا بماند.... 

قرار شد همه ی اموالمو ببخشن به ایتام ولی اون عروسک کوچولوئه رو دادم به مائده....  

بعدم گفتم که من همیشه خاطره ی همه رو توی زندگیم حفظ کردم و این رو دوس دارم که عزیزام(اگه واقعا هستن البته) خاطره ی منو حفظ کنن... 

دیگه هم اینکه بسی هیجان داشتم ۳ دقیقه تمام شه و مشتاق دیدار عزی جون بودم اما انگار اونم واسمون ناز میکنه.... 

یه چیزی بگم بین خودمون میمونه؟؟؟ 

دیشب به این موضوع هم فکر کردم که این کدوم قرصه که آدم رو میبره اون دنیا بی زحمت؟؟؟ 

یعنی دربست ببره اون ور پیاده کنه من اذیت نشم؟؟؟ 

بعد به اینم فکر کردم که چرا زاینده رود خشکه که نشه توش غرق شد؟؟؟ 

بعد....دیدم مردن هم خیلییی سخت شده این روزا.... 

خوب... 

همه ی اینا رو گفتم که در نهایت اضافه کنم یه مدتی نمی نویسم... 

نه که این مدت خیلیی بودم و نوشتم و اینا....از اون نظر... 

این مدت ترجیحا میام پیشتون و سعی میکنم تووو شادی های شما شاد باشم.... 

اگر خوب شدم که بر میگردم....اگر نه دلم میخواد اینجا همیشه خاطره ی خل بازی ها و شادی هام باشه نه درد و بلای الانم.... 

همه تونم دوست دارم.... 

تنهامم نزارید.... 

یعنی تنهام بزارید نامردید 

حالا از من گفتن بود! 

پ.ن: پانته آ جونم ازت خیلیییییی ممنونم...چون آدرس وبلاگ نمیزاری اینجا باید جبران کنم دیگه.... مرسی که بهم سر میزنی و کلی خوشحالم میکنی.... 

پ.ن۲:از همه ی همه تونم ممنونننننم.... یک عزیز...محبوبه جونم....سحر خانومی خودم.... خانوم جون جان....زهرا طاهره و همه ی دوستای گلم که عمرا فکر کنید برم و دیگه نیام پیشتون....ایشالله همیشه شاد باشید