کمی از خودم!

می دونین چیه ؟؟

اومدم با سری بر افراشته و چشمانی از اشک شوق لبریز خدمتتون بگم که اگر یه روزی یکی از دوستان عزیزتون شما رو به یه بازی وبلاگی دعوت کرد و توش این چنین نوشته بود که نام بی جنبه ترین آدمی که میشناسید رو بنویسید،مدیونید اگر فکر ناراحتیه من باشید و منو معرفی نکنید.... خو حالا یه جا هم که می تونم معروف شم شوما نزار ببینم میتونی یا نه!!!  

 له له میزدم واسه ۲-۳ روز تعطیلی پشت سر هم....با صدایی حق به جانب هم می گفتم که من وقت ندارم صبح تا شب سر کارم و گرنه که کل اتاق رو تمیز می کنم خونه رو اساسی می تکونم و اصلاْچه دیدی شاید غذایی هم پختم و خلاصه که کارهای نکرده ی زیادی بود که در این لیست قرار می گرفت.... شونصد تا کتاب نخونده هزار و یک فکر تکمیل نشده و...و...و.... 

حالا این ۳ روز تعطیل بودم فکر می کنید چی شد؟؟؟ شبا که تا ۴ بیدار بودم صبحها هم که شاید ساعت ۱-۲ ظهر بیدار میشدم یه چک می کردم همه حالشون خوب باشه بعد مستقیم تا خود افطار توی تخت بودم!!!!!....جای همه ی دوستان خالی.... اگر فکر کنید خسته شدم از خوابیدن.... سخت بود اما چه کنم من مرد روزهای سختم!!!!! 

بعد تازه رو که نیست که...امروز انگار که شق القمر کردم ساعت ۸ بیدار شدم تشریف آوردم سر کار....از همون صبح تا حالا هم باز صدای ناله ی من میاد که ای خدااااا میشه یعنی من یه ۲-۳ روز پشت سر هم تعطیل باشم؟؟؟ پس من این همه کارو کی انجام بدم؟؟؟ خدایا میشه عید فطر خیلی تهطیل شه؟؟؟؟ خدایا من هیچی تابستون نداشتما....پس کی برم شمال؟؟؟ خدایا کی اتاقم رو سر و سامون بدم؟؟؟ خدایا کی بخوابم؟؟؟؟ 

ههه! 

بنده الان دقیقاْ میدونم ۱ سال هم که تعطیل باشم باز همه شو می خوابم...شوما هم به من شک نداشته باش....باور کن تواناییشو دارم... 

حالا از اینا بگذریم 

امروز فهمیدم من خیلی طفلکی شدم....خیلی زود اضطراب میگیرم...بعد ۲ چیز دقیقاْ معده و ریه و کلیه ی من رو از فرط استرس به هم پیوند میده:  

۱- این درا که چشم داره و خودش همچین ییهو باز میشه(همه اش می ترسم من با سر برم توی در اما در باز نشه یا برم وسط راه در بسته شه بنده پرس شم حالا دردش هیچی آبرومو چیکار کنم اون وسط)   

۲ -این باکس های تائیدی هست که توش یه متن یا شماره نوشته میشه باید همونو بنویسیم؟؟؟ پایین کامنتای بلاگ اسکای هم هستا....همونا....بعد من وقتی اینا رو می نویسم انگار دارن آب جوش میریزن روم!!!.... خدا نخواد واستون....هر کدومشو که می نویسم یه دور نفسم بند میاد...چقدر من سختی کشیده هستم به خداااااا.... 

بعد تازه من کشفیات دیگه ای هم در مورد خودم داشتم که حالا همه رو یک جا نمیگم زیاد از حد ذوق زده بشید که با من دوستید....یواش یواش میگم چو الان دغید شدت ماجرا رو نمی فهمید....  

دیدید پرشین بلاگ مرحوم شده؟؟؟ نه خدایی دیدید؟؟؟؟؟ 

به هر حال خواستم بگم من دیروز یه آپ طولانی داشتم که فعلاْ به سوگ نشسته خبری ازش نیست.... باشد تا بازگشت پیروزمندانه ی پرشین....