من و همکار محترم!!!

ساملیکم 

آخ آخ...امروز روزی بود هاااااا...

امروز توی اون کلینیک خصوصیه یه جلسه ی فوری کاری گذاشتیم... 

قرار بود توی این جلسه من مستر همکار محترمم رو به کلینیک معرفی کنم تا اون هم بیاد همون کلینیک...خوب چون هم کلینیکش یه مزیت های خوبی برای پیشرفت داره و هم اینکه من به این مستر،اعتماد کاری کامل هم علمی هم بالینی دارم و هم اینکه چون 3-4 ساله همه جا با هم همکار بودیم یه جورایی به این موضوع عادت کردیم و تا یه برنامه تحقیقی یا کاری واسمون پیش میاد سعی میکنیم اون یکی رو وارد کار کنیم... 

خلاصه قرارمون ساعت 10 تا 12 بود...که اینچنین تا 2 به طول انجامید... 

در بدو ورود بنده بهم پیشنهاد شد که در کارگاه پیش از ازدواج کلینیک شرکت کنم...  

خوب قبلا هم بهم اینو گفته بودن و من هم گفته بودم که فهلا هاااا به دردم نمیخوره... داشتن مخ منو میزدن که بیا و شرکت کن و اصلا خودمون در موقعیتش قرارت میدیم و اصلا موقعیت کیلو چند و اینا بود که همکار عزیزمان رسید و رفتم پایین راهنماییش کردم... 

حالا اومده نشسته و اینا همچنان دارن منو تشویق میکنن که بیا در این کلاسا باش و همه هستیم و خوچ میگذره و میخندیم و اینا....خلاصه از مزایاش میگفتن و کلی آب و تابش میدادن که ییهو این آقای همکار پسر خاله شدن شدید و گفتن که اسمشون رو اول لیست بنویسن... 

من و دیگران اولش فکر میکردیم در راستای خندیدن ما داره این حرف رو میزنه اما کم کم شیر فهم شدیم که نه بابا!!!! انگار جدیه هااااا.... 

رئیس مرکز زده زیر خنده میگه پس خوبه منم شرکت کنم(من تازه فهمیدم ای بابا اینم زن نداره که...یه مشت انسان مجرد عزب جمع شدیم دور هم )  

میگه من که نیاز نیست البته ثبت نام کنم من هستم دیگه رویسی گفتن بهرحال!!! 

منم سریع اعلام نمودم که نه خیر. بنده مبصر کلاس می باشم و همه باید اسماشونو بنویسن تازه پول هم میگیرم و از ایشون 2 برابر...دهه!!!...پارتی بازی نداریم... 

میگه:اااا... مگه تو هم قبول کردی بیای؟؟؟

میگم:نه بابا... اما اسما رو چک میکنم...من دم در می ایستم اونایی که اسم ننوشتن رو نمیزارم بیا تو....به این میگن خود درگیریه بیخود... 

حالا این همکار ما که فرمودن قصد شرکت در این کلاس رو دارن یه جورایی نگاه ها رو متوجه ی یه موضوعایی کردن که حسابی باعث خندیدن من شد...

مثلا همین جناب رئیس فکر کردن بین ما ممکنه خبری باشه...تمام نگاه های ما زیر نظر بود... حالا ما هم بعد از 4 سال همکاری با هم کلا با هم راحتیم اما با حفظ مسائل خاص... بعد این هی کنجکاو بود... 

حرفای ما رو هم برای خودمون بزرگ میکرد...

مثلا یه جا من به همکارم گفتم:مطمئنم تصمیم بگیری واسه دکترا حتماً قبولی و اینو واسه این گفتم که میدونم از لحاظ علمی بالائه و کلا پشتکارش فوق العاده است... اینم حرف من تنها نیست...

بعد اونم کلی تشکر کرد و گفت شما همیشه به من اعتماد به نفس میدید و تشویقم میکنید...( آخه من کلا زیاد اهل این حرفا نیستم...ولی چون با ایشون یک کم راحت ترم میگم و چون که خیلی بهش اعتماد دارم و میشناسمش و میدونم که حرفم جور دیگه برداشت نمیشه...چقدر من مجبورم اینجا هی توضیحات اضافه بدم ) 

اما این جناب رئیس  شروع کرد به اینکه: وای نمیدونید چقدر برای یه مرد مهمه که یه خانوم تشویقش کنه...اصلا عامل پیشرفت همین خانومه است و خلاصه قصه رو ادامه میداد... 

آقای همکار که سرش رو انداخته بود پایین و بینوا نمیدونست چه واکنشی نشون بده (آخه اینجور مواقع کلا می ترسه از بس که من زود بهم بر میخوره و اونم شدیدا این سابقه رو داره) 

منم هر چی سعی میکردم بگم بابام جان این حرفا نیست... زن و مرد چیه... شما اینو بزار به حساب تشویق 2 تا همکار  و اینا اما ایشون با دیوار پیمان برادری بسته بودن و انگار نه انگار که میشنون من چی فرمایش میکنم.... 

بعد ییهو شروع میکنه از دوستی و اینا میگه...

یا یه دفعه میره سمت مسائل احساسی...یعنی داشت به معنای کامل خودکشی میکرد از فوضولی که بفهمه چه خبره... 

باورش نمیشد که ما خیلی بچه های خوبی هستیم که... 

نکته ی جالب اینجا بود که من تازه امروز فهمیدم همکار محترم بنده از من 1 ماه هم کوچیکتره... همیشه فکر میکردم 63 ایه... بعد اینا باورشون نمیشد که من تا حالا نمیدونستم!!!! 

حتی موقعی که داشت میرفت این رئیس جان منتظر بودن منم همراهش برم...

آی من اون لحظه خنده ام گرفته بود....بینوا مسترمون هم توی رودرواسی مونده بود که چی باید بگه... منم که شیطوووووون!!!!... گذاشتم هر دوشون توی خماریش بمونن یه چند دقیقه و بعد تکلیفشون رو مشخص کردم... 

امروز رفته بودیم تا طرح من و مستر رو مطرح کنیم...یه طرح جدید برای یه روند جدید درمان ...

اولین قدممون افزایش آگاهی بود... تصمیم داشتیم کارگاه هایی با جمعیت نهایت 10-15 نفر برگزار کنیم ولی طرح به صورت یه همایش در اومد... 

من که اولش خیلی ترسیدم...حجم کار خیلی زیاد شد و دلم نمیخواد به خاطر سنگین شدنش ازش دست بکشیم...اما خوب با صحبت های مستر و تعیین قرارداد و یه اولویت بندی برای برنامه ها یک کمی خیالم راحت تر شد...راستش همین که ایشون هم اومدن این مرکز من یک کمی آرامش فکری بیشتری دارم... چون سخت بود تنهایی واسه یه بخش تصمیم بگیرم... (نه خیرم هیچ دلیل دیگه ای نداشت هر کس فکر دیگه ای کنه کچله...دهه! ) 

وایییی اینو یادم رفت بنویسم...

این رئیس ما از تهران و از یه کارگاهی که توش شرکت کرده یه مدرک داره از مسائل بی ناموسی( حالا من نخواستم اسمشو بنویسم خودت بفهم دیگه)... 

بعد داشتن با همکارای خودشون صحبت میکردن یه هو گفتن اینم یه سرفصل برنامه شونه  بعد داشتن نیاز جامعه رو بررسی میکردن و خوب در موردش حرف میزدن... من که شروع کردم به نوشتن و سرم رو پایین انداختم اما این مستر آی گیر کرده بود... یه لحظه نگاهش کردم اینقدر سرخ شده بودددددددد....

من نمیدونم این مشاورین محترم فکر نمیکنن اینجا بچه نشسته از این حرفا نزنن؟؟؟

هی حالا من میگم شما دور و ورت رو نیگا کن بعد حرف بزنا.... 

راستیییییییییییییییییی

شوما نمیاین برین کلاس پیش از ازدواج؟؟؟

به من گفتن اطلاع رسانی کنم آخه...

برید هااا...خوبه....(جدا از شوخی واقعا خوب و لازمه... من موضوعاشو دیدم خیلی خوبه و من حتما زمانی که تصمیم بگیرم که به ازدواج فکر کنم میرم...)

حواستونم باشه باید صف شید...اسماتونم بگیرید دستتون...

من مبصرم...گفته باشم!!!! 

اگرم از شهرای دیگه هستید اصلا نیگران نباشید خودم مکاتبه ای ارشادتون میکنم...

قول میدم جزوه های همکارم رو بگیرم بدم بهتون

.....

در کل امیدوارم همه تون بهترین انتخاب رو واسه آینده تون داشته باشین

(به گیرنده هاتون دست نزنین چیزی نشده فقط۲ کلمه حرف جدی بود...همین) 

پ.ن:این آهنگ وبلاگ امروز بدجور منو اسیر خودش کرده...یه همزاد پنداری عجیبی باهاش پیدا کردم حالا هر کی گفت این قسمت همزادش کوجاشه بهش یه جایزه ی ویجه!!! میدم... 

پ.ن۲:وبلاگ من اینجا دچار یک اختلال گفتاری شدید شده صداش در نویاد.... شما اگر صداشو شنیدید بی زحمت یه خبر بدید صواب(ثواب؟؟؟) داره مادر...