هیش کی به من توجه نمیکنه!

کلاْ این روزا عجیب غریب تر از همیشه ی زندگیمم... 

نه فقط به خاطر اون گوشه ای از حواس پرتی ها و بد شانسی هایی که توی پست قبل نوشتم... 

به خاطر اتفاقات متعدد و گاهی یکنواختی که می افتن و هر بار تاثیر متفاوتی باقی میزارن... 

حالا نخوام خیلی ادبی بنویسم میشه این که:معلوم نیست چه مرگمه خلاصه!!!! 

تقریبا ماه پیش در اثر یک اتفاقی که نه چندان مهم بود و نه چندان غیر قابل حل،از یه چیزی که دوست داشتم دل کندم و از دستش دادم...بهتره بگم دلیل اصلیش این بود که عرضه نداشتم بایستم و سفت و محکم نگهش دارم...و خوب...نتیجه اش اینکه الان به خودم میگم:حقمه هر چی سرم بیاد! 

بعد از این اتفاق من کلهم آب و روغن قاطی هسسسسستم تا همین الان که خدمت شما حضور دارم... 

یعنی اسمش رو میشنوم یا بحث کشیده میشه سمتش بدنم کهیر میزنه از بس دلم سوخته سر این موضوع... و با مزه اش اینه که اینقدرررر بچه خودشو ریلکس نشون میده که عمراْ کسی بفهمه داره چی میکشهههه.... 

نتیجه ی این دهقان فداکار بازیا اینه که هر روز یه نفر داره روی سیستم اعصاب من تفریح میکنه....از جمله یکی از بهترین دوستانم که هنوز عرق رسیدنش خشک نشده از این موضوع حرف میزنه اون با چه آب و تابی...  

و نمیدونم چرا ته حرفاش یه جوری دل منو میسوزونه...گرچه به لطف شوخی و خنده میگه و شاید دلش میخواد حساسیت زدایی کنه اما همین برخوردش باعث شده من از اونی که شاید تنها همراز دلم بود هم کنار بکشم و بین دلم و اون دیوار بزارم!!!! 

الان معلوم بود که همین امروزم با هم صحبت کردیم و همین اتفاقا افتاده دیگهههه؟؟؟؟ 

بگذریم... 

این روزا چپ میرم راست میام غر میزنم که:هیشششش کی به من توجه نمیکنه!!! 

و این موضوع شامل حال کلهم اعضای خانواده شده... 

داشت برنامه ی باید ها و نباید ها(یا یه چیزی توی همین مایه ها) نشون میداد...اون تهش آقاهه گفت که مادر پدرا بهتره هر روز به بچه هاشون ابراز علاقه کنن و بگن که دوستشون دارن... 

منم که آماده:نیشم رو باز کردم و به مامان گفتم:شنیدی؟؟؟ 

هر شب قبل خوابت باید بیای بهم بگی که دوستم داری!!! 

شب خوشحال رفتم زیر پتو و کلی خودمو لوس کردم که الان مامان میاد و اینا... 

که میبینم مامان از دور با شیطنت اومده بالا سرم میگه: کی بود گفت منو دوست داره؟؟؟ 

فردا شبش باز همین برنامه تکرار شد به جای اینکه مامان گفت: کی گفته من دوستت دارم؟ 

و شب بعد: کی اصلا چیزی گفت؟؟؟ 

و اینگونه بود که از خیر مادر گرام گذشتیم و به دایی گیر دادیم 

از قضا اون روز توی یه برنامه ی تلویزیونی یه آقای محترمی داشت از اسلام و آقایون و ابراز احساسات نسبت به همسرانشون میگفت که بنده به نمایندگی از طرف زندایی به احقاق حق خانوما پرداختم و دایی رو در این زمینه آگاه کردم....اما نتیجه اینکه دایی جان فرمودن: این قرتی بازیا مال ما نیست!!!... 

بهش میگم همین کارا رو میکنی من قید ازدواج رو زدم دیگه...پس فردا شوهرم میاد میشینه پیشت می خوای همینا رو یادش بدی.... 

اونم خوشحال و خجسته میگه:نه خیر...من خودم قبل از بدبخت شدن اون بنده خدا یه دوره واسه آموزشش میزارم ... یعنی چه این حرفا... ابراز محبت چیه...همین که ما مردا تشریف میاریم غذا میخوریم لطفه! 

و بنده هم در همین راستا زندایی جان رو منع کردم از غذا پختن تا یک کمی از شرمندگیه این آقایون که اینقدر به ما لطف میکنن کم شه....بابا زیاد میشه نمیتونیم جبران کنیم بزار همین جا تک تک حساب کنیم!!! 

از اینا که گذشت رسیدم به برادران مهربان و همیشه در صحنه... 

شیرفهمشون کردم که باید به من توجه کنید و مدام مشغول خوچحال کردن من باشید... 

در همین راستا...هر دو مشغول شدن به سورپرایز نمودن من... 

از این قبیل که: 

در خواب هفت پادشاهم که میبینم یکی پرت شد روی تخت...وقتی میپرم هوا میبینم کوچیکه نشسته روی تخت و با احساس شعفناکی میگه:کجا بودی؟کی اومدی خونه من نفهمیدم؟؟؟ واییی چه خوبه که امروز بعد از ظهر خونه ای!!!! 

نشستم در خلوت خودم و مشغول آهنگ گوش کردنم که اون بزرگه گوشی به دست در حالی که داره یکی از آهنگای رپ رو گوش میده وارد میشه و با صدای بسیار تاثیر گذاری همخوانی میکنه با خواننده و ابراز عشقه که همراه با تک تک موهای من میریزه زمین... 

آخریشم این بود که با صدای داد و دعواشون از wc پریدم بیرون و فهمیدم بندگان خدا دلشون واسم ییهووو بی مقدمه تنگ شده بوده!!! 

من نمیدونم خدایی به کجا سر بزارم با این خانواده ی هفتاد رنگمون... 

به قول داداش بزرگه:ما هیچیمون با هیچیمون هماهنگی نداره!!! 

(ایشون هر چی میشه همین ضرب المثل حکیمانه رو به کار میبرن...از نارضایتیش از غذا گرفته تا بیرون رفتن و از همه باحال تر درس خوندنش) 

گفتم درس خوندن اینم بگم... 

من کشف کردم میزان درس خوندن هر کسی یه جایی اون ته هاااا روی کوروموزماشم هک شده... 

بعد کلا این قسمت در خونه ی ما در جهش های ژنتیکی از نسل قبل به ما یه جا جا مونده یا دزدیدنش...من نمیدونم چرا مامان اینای ما همه عند عشق و علاقه به خوندن بودن و ما اینقدر اهل فرار.... 

مدل جدیدمونم همین داداش بزرگه اس که دیشب تا ساعت 10 بیرون بوده بعدم که اومده خونه زحمت کشیده از روی نقشه ی ایران یه کپ زده بعد با اعتماد به نفس میگه یکی یه اس ام اس بزنه به پشتیبان من بگه که من کارامو همه اشو کردم...بدووییید زود باشید الان 11 میشه!!! 

یعنی از کل این سیستم برنامه ریزی و درس خوندن فقط اون قسمت آخرش که اس ام اس زدن ساعت 11 با این متن بود رو یاد گرفت بچه ام!!!! 

خوب... 

راستش...امروز اینقدر یههو احساس تنهایی و غم و از این جور حسا بهم دست داد که دلم میخواد همین طوری هر چی یادم میاد بنویسم اما بسه دیگه...  

 

پ.ن:یادم اومد نوشته ام رو با این عنوان شروع کردم که این روزا حالم عجیب غریبه و بعدش اینقدر بحث باز شد که یادم رفت منظورم رو کامل کنم...یه توضیح مختصر اینکه....این روزا اتفاقات ناخوشایند دورم کمتر از قبل نیست...بیشتر هم نیست....اما من...آروم تر و بهتر از همیشه ام.... شب ها وقتی چشمامو میبندم توی رویاهایی که تازه ساختم میخوابم و صبح ها با امیدی بیدار میشم که شده همه ی احساس و زندگیم...گرچه دنیا سعیشو میکنه که بازم بهم سخت بگیره اما حالا یه انگیزه ای هم بهم داده و میخواد ببینه تا کجا پاش می ایستم...من همین جا و از پشت همین تریبون اعلام میکنم که این بار تا تهش هستم...بچرخ تا بچرخیم....چون این تنها هدف زندگیمه که تا آخرش میجنگم و جلوی هیچ کس کوتاه نمیام....دعام کنین...به زودی میگم این ها دلیلش چیه!