تصمیمات اکبر!

بلاخره جوابای ما رو هم زدن....البته جواب بنده که از همون قبل از امتحانام با بلایایی که اون مستر اسبق سرم آورد کاملاْ مچخص بود و تنها هدف درس خوندن اون روزام واسه تعویض روحیه!!! و درگیر کردن ذهنم و البته دور بودن از مجمع های خانوادگی بود....  

این مدت هم اصلاْ به جواب فکر نکرده بودم و حتی کلیدا که اومد نرفتم ببینم....خو آدمی که مطمئنه که دیگه هیجان نداره که.... 

کاری داشته باشه؟؟؟ 

دیروز که فکر می کردم دیدم امسال سال خوبی نبود چون با درس، شرایط کاریم به هم می ریخت و فرصت شغلیمو از دست میدادم....اما اگر سال دیگه این اتفاق بیفته عالیه.... چون من 3 شهریورش پایان طرحمه و می تونم واسه استخدام اقدام کنم و تا نتایج و معلوم شدنش وقت دارم موقعیتم رو تثبیت کنم و اینجوری دیگه نه درسم رو از دست می دم نه کارم رو....تا خدا چی بخواد... 

اما در راستای دلگیری دیروز تا حالا... و یاس ناشی از 25 ساله شدنم که هنوز گریبان گیرم بیده تصمیم گرفتم کلینیک بعد از ظهرم رو کنسل کنم و یک سالی کار نکنم.... گرچه درآمدش خوبه و نوع کارم هم دقیقاً درمانیه که میخوام اما حسابی خسته ام می کنه و شوق و ذوقم رو گرفته.... نمیتونم راحت کارایی که میخوام بکنم... 2 ساله میخوام یه کلاس ورزش یا زبان برم نمی تونم.... منی که عاشق خوب زندگی کردنم و دلم میخواد روزام با کارایی که میخوام بگذره واقعاً الان تحت فشارم....  

دیگه اکیداً قراره دلم واسه مریضام نسوزه اونا می تونن برن جای دیگه ادامه ی درمان بدن.... و دلم برای اینکه اون محل رو از دست میدم هم نسوزه چون خدا بازم میتونه موقعیت های دیگه ای بهم بده..... دلم واسه پولشم نسوزه چون خودم مهم ترم....   

به جاش با دوستم برنامه گذاشتیم چند تا کار تحقیقاتی برداریم و حسابی کیف کنیم(من عاشق تحقیقم) و البته که من جدیدا بسیار به برنامه نویسی و طراحی سایت علاقه پیدا کردم و قراره پیگیریش کنم.... 

از آخرای بهمن سال پیش دیگه توی تخت خودم نخوابیده بودم....سه شب دیوانه کننده باعث شد برم به اتاق مامان و بعدشم دیگه تا همین 2 شب پیش توی هال روی کاناپه می خوابیدم.... دیگه ییهو دلم تنگ شد و برگشتم توی تخت خودم....اما.... چشمتون روز بد نبینه.... خواب درستی ندارم.... همه اش یاد اون 3 روز....چی به سرم آورد....باید می شد....بیخیال....

عید فطر نزدیکه و کم کم باید منتظر خبرایی باشیم...... گرچه هنوز اون حس خوبه هست اما یه استرس عجیبی هم دارم.... کلاً دلم میخواد هر اتفاقی که ممکنه روتین زندگیم رو تغییر بده عقب بندازم.... بهانه ای سراغ ندارید؟؟؟ 

راستی بلاخره شنبه و یک شنبه تعطیل نشد؟؟؟ 

 اگر نشه که من باید 24 ساعته برم تهران و برگردم.... اگرم تعطیل شه که یه عالمه خوش به حالمه.... خدااااااااااااااااااا من تعطیلی می خوام...... لطفاًً..... ببین گل برات آوردم؟

پ.ن:این پست صرفاً برای درد و دل و البته بیان تصمیمات کبری بنده بود و هیچ اعتبار دیگه ای ندارد....نگی نگفتی!