حضرت باران
هــر صبح رو به مطلع آن آفتـــاب کن
او را به نام "حضرت باران" خطاب کن
دستی به روی سینه ی تنگت قرار ده
اندوه منجمدشده ات را مذاب کن
این اسم ساده با دل و روحت چه می کند!
بنشین و حرفهای خودت را کتاب کن...
آقا سلام! کرده دلم با بهانه هاش-
دیگر کلافه ام،خودت او را مجاب کن
تنگ آمدند قافیه ها از گلایه ها
وزن دقیق عاشقی ام را حساب کن
ای آبروی عطر گل سرخ،نام تو!
تعبیری از حکایت بوی گلاب کن
تاکی میان اشک بگویم:بیا...ببار
ما تشنه ایم حضرت باران! ثواب کن
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد